چو اسفندیار آمد اندر سرا
همه حرف از او بود و از مَهلَقا
به ناگه مُشَمّای میوه از دست، بریخت
به سویِ بابا رستمِ خود گریخت
نُمُخاست داماد شِه، اسفندیار
که لعنت به غار و به کار و به یار
به پیشش بیامد عروس، مهلقا
یه دستش مِلَقَه یه دست سیخ داغ
مُرِ نِمَیی به درک بُر بابا
مُرُم پیش بابام تا سفید رِ موهام
چو رستم که آمد از پارکینگ
بدید مهلقا رِ بِسانِ واکینگ
به یک دست مِلَقَه به یک دست سیخ
اویَم گرز رِ آوُرد و گفتش هیییییی
حالا جنگ رستم با عروس شنو
هَمَه جور شنیدی این هم شنو
پ ن: به علت بی اعصاب بودن مهلقا تمامی بیت ها قافیه ندارد خخخ
پ ن۲: قسمت قبل را می توانید از اینجا بخوانید.
